Gelukkige hand

Schoorsteenvegers waren in de Middeleeuwen 'deftige mannen' die uitsluitend bij chique lui werkten. Alleen dure huizen hadden in die tijd schoorstenen. Aan het aantal schoorstenen kon je de rijkdom van de eigenaren aflezen. Werkte je bij deftige mensen dan moest je er ook honorabel uitzien. Ziedaar de bron van de hoge hoed van schoorsteenvegers. Het verhaal gaat trouwens dat zwartjannen geluk brengen. Schud een schoorsteenveger de hand en voorspoed is verzekerd.

Enkele weken geleden hadden wij onze schoorsteenveger over de vloer voor de jaarlijkse schoonmaak van de dubbelwandige flexibele kachelpijp in een van de twee (!) rookkanalen in ons huis. Gisteravond moesten wij, genietend van het vuur in onze Deense Wiking houtkachel, aan hem denken. In tegenstelling tot voorgaande jaren verscheen hij zonder hoge hoed. Zijn werk leed er niet onder. Even behoedzaam als anders plaatste hij zijn ladder tussen de leilinde en de voorgevel tegen de dakkapel met uitzicht op de haven. Via de 'akkenail' zoals een koekoek hier heet, geraakte hij bij de schoorsteen waar hij met een borstel aan een buigzame stok het rookkanaal bezemde. Waar is toch uw hoed, wilden we weten. Hij was altijd zo trots op het attribuut met daarop de afbeelding van een olijk laddertje. De vriendelijke veger keek nu ongelukkig, liep naar zijn bestelauto en wees op het dashboard. Daar lag hij: de dop, althans wat er van over was. Het hoofddeksel was verfrommeld, volgens de schoorsteenveger het gevolg van een ongelukje. Zijn baas wilde bovendien geen nieuw exemplaar betalen, klaagde hij. Bij zijn vertrek schudden wij hem dankbaar de hand. We waren blij met de stookschone schoorsteen maar of we ons overall gelukkiger voelden? Geluk tover je immers niet uit een hoge hoed.

Jelle Leenes is schrijver, journalist en publicist.

Klik hier als je wilt reageren. 

Piekfijn (SBS6 Huizenjacht)

Er zijn drie soorten leugens, meende de 19^e eeuwse Britse premier Benjamin Disraeli: gewone leugens, doortrapte leugens en grafieken. Je kunt het ook anders zien: niet de cijfers en/of grafieken liegen, ze worden hooguit verkeerd geïnterpreteerd. Met deze gedachten in het achterhoofd volgden we na de presentatie van onze woning in het SBS- programma Huizenjacht met buitengewone belangstelling het aantal mensen dat, op zoek naar ons huis, Funda.nl raadpleegde. Het resultaat imponeerde. De invloed van het medium televisie is inderdaad groot, stelden we vast. Hadden we in de weken voor de uitzending al niet te klagen over de dagelijkse interesse in ons huis op de makelaars- site, in de (avond)uren na de tv-uitzending verachtvoudigde dat aantal plotseling. Ook de volgende dag was er nog sprake van een veelvoud van de normale aandacht. Huizenverkopers kennen het Funda-volgsysteem. Via hun makelaar kunnen zij per etmaal nagaan hoe vaak hun woning op het internet is 'gevonden' en 'bekeken.' Periodiek zijn gegevens beschikbaar over het aantal viewers dat overgaat tot het downloaden van de gegevens van hun huizen en van de telefoonnummers van de makelaars. De 'gevonden' en 'bekeken' cijfers worden aangeboden in tabelvorm en in een eenvoudige lijngrafiek. Direct na de uitzending van Huizenjacht piekte 'onze' lijn welhaast het diagram uit. 'Dat liegt er niet om,' zeiden we. 'Meten is weten, nietwaar?' De moraal van het verhaal: de macht van de televisie is groot. En, wat we eigenlijk al wisten maar wat nu ook door anderen is gemeten, de belangstelling voor ons huis is evenzeer groot. Intussen houden we alles - niet gelogen - piekfijn in orde.

Jelle Leenes is schrijver, journalist en publicist.

Klik hier als je wilt reageren. 

Free publicity

Free publicity is goud waard zeggen public relations deskundigen. Logisch want positieve aandacht in de media zonder te betalen, wil iedereen wel. Het verschijnsel overkomt mijn vrouw en mij morgen. Ongevraagd en op prime time nog wel! De producent van Huizenjacht, elke werkdag tussen 18.00 en 19.00 uur te zien bij SBS6, was de omvangrijke beschrijving van ons huis op Funda opgevallen. Of wij er bezwaar tegen hadden dat onze woning in de rubriek Kijk&Vergelijk een vijftiental seconden met enkele foto’s en kerngegevens in aflevering 161 (24 oktober 2011) in beeld wordt gebracht. Daar zeiden mijn vrouw en ik onder dankzegging geen ‘neen’ tegen. Snel rekenden wij uit wat een betaalde tv-spot ons gekost zou hebben. De reclametarieven van SBS6 kenden we niet, die van de publieke zenders waren gemakkelijk te vinden op het internet. Een dertig seconden spotje in de vooravond kost bij de STER, afhankelijk van de zender tussen de 1400 en 3000 euro. Dus reken maar uit. Wat meer is: het programma Huizenjacht heeft een bereik van 400.000 á 500.000 kijkers. Daar steken de 1400 mensen die ons huis tot nu toe op Funda aanklikten schril bij af.  Nu maar hopen dat kijkers (kopers) de volgende stap nemen en naar Kloosterburen rijden. We houden u via onze weblog op de hoogte. Ook dat is een vorm van (zelden vertoonde) free publicity. Toch?

Jelle Leenes is schrijver, journalist en publicist.

Klik hier als je wilt reageren. 

Gans anders

Wilde ganzen en pas ingezaaide wintertarwe. Dat is de kat op het spek binden. Zouden de akkerbouwers in onze regio niet vooral de Grauwe Gans verjagen dan is de kans groot dat hun percelen binnen de kortste keren worden kaal gevreten. De meest gebruikte afschrikmethode is het gebruik van gaskanonnen. Wekenlang hoor je zo nu en dan een doffe klap. Nooit geweten dat de inzet van knalapparaten aan voorschriften is gebonden. Onze gemeente De Marne hanteert officiële knalregels, lazen wij in De Ommelander, een twee keer per week gratis verspreide regionale krant. Zo mogen de akkerbouwers hun gaskanonnen ter voorkoming van té veel hinder slechts laten dreunen tussen grofweg zonsopgang en zonsondergang. Meer dan zes knallen per uur per apparaat zijn niet toegestaan. Is knallen de enige manier om de massaal overwinterende ganzen te verjagen? Niet volgens de gemeente en het Ministerie van Landbouw. Zij wijzen op andere ‘afweermiddelen,’ zoals vlaggen en poppen. Alternatief voedsel, waterbakken buiten de percelen en radiogeluid (!) behoren eveneens tot de mogelijkheden. Heel bijzonder is de anti-vraatbehandeling van wintertarwe met tabasco. U leest het goed: tabasco! Deze gans andere aanpak schijnt te werken. In de biologische landbouw hebben ze goede ervaringen opgedaan met het gepeperde spul, net als met hertshoornolie. Nooit echter zagen wij agrariërs rondom ons dorp in deze tijd van het jaar tabasco gebruiken. De akkerbouwers hier knallen er nog liever op los. Van ons mogen zij. Want de doffe klappen uit hun kanonnen markeren wél het begin van het ganzenseizoen. Met duizenden tegelijk zijn de wilde vogels foeragerend en vliegend te bewonderen in het nabijgelegen Nationaal Park Lauwersmeer en op de nog dichterbij gelegen kwelders langs de Waddendijk. Dat schouwspel wordt nergens door verknald.

Jelle Leenes is schrijver, journalist en publicist.

Klik hier als je wilt reageren.