Vlakland
Nederland stond bekend als een land van vergezichten. Stond, want adembenemende
panorama’s zijn tegenwoordig met een kaarsje te zoeken. Tien tegen een dat de
horizon wordt vervuild door hoogspanningsmasten, woontorens en andere verstorende
objecten. Toch zijn ze er nog: de onbedorven bellevues. Bij ons weten is in ons
land nooit een wedstrijd georganiseerd voor het mooiste en tegelijk verste blikveld.
Zou dit wel het geval zijn dan zou het uitzicht over de Waddenzee vlakbij ons
huis hoge ogen gooien. Weinig mensen kennen deze locatie bij buurdorp Kleine
Huisjes aan het einde van een doodlopend weggetje met halverwege, tussen twee grote
boerderijen, een slagboom die zich overigens automatisch opent. De plek is
alleszins de moeite waard. Parkeer uw auto - bij voorkeur op een heldere dag en
bij laagwater - aan het einde van de weg bij de werkplaats van het waterschap,
beklim de stoere Waddendijk en een weergaloos ruim 40 kilometer breed panorama
is uw deel. Links ligt Schiermonnikoog, rechts het Duitse eiland Borkum. In de
verte recht vooruit schitteren de duinen en zandvlaktes van de onbewoonde
eilandjes Rottumeroog en Rottumerplaat. Zeg nu zelf: daar kunnen Zeeuwse noch
Limburgse noch Friese vergezichten tegenop. Die panoramacompetitie winnen we
hier kortom met gemak. Slechts één opponent gooit mogelijk roet in het eten.
Mocht het de initiatiefnemers van Die berg komt er inderdaad lukken om in
Flevoland of waar ook een 'alpine berg van twee kilometer' van de grond te
krijgen (u heeft vast over dit opmerkelijke plan gelezen) dan kunnen alle andere
Nederlandse toppanorama’s inpakken. Hoewel? Blijkens hun eigen informatie is
het de bergredenaars om van alles te doen (woningbouw, landbouw, energie,
water, afval, sport en recreatie) behalve om uitzicht. Zó ver reiken de idealen
van deze verrekijkers kennelijk (nog) niet. Oorspronkelijk Nederland laat zich
niet zo maar uitvlakken.
Jelle Leenes is schrijver, journalist en publicist.
