Ze
zijn weer oorlogje aan het spelen, luidt steevast onze reactie zodra het leger
op, rond of boven het twaalf kilometer verderop gelegen militaire oefenterrein Marnewaard
actief is. Deze week is het de beurt aan de luchtmacht. Het betreft een
oefening in NAVO-verband waarbij Forward
Air Controllers op de grond wordt geleerd om piloten van jachtvliegtuigen
naar aanvalsdoelen te leiden. Vier dagen lang scheren de straaljagers zichtbaar
laag over. Schrikken doen we al lang niet meer van de herrie zo nu en dan. Je
went er aan. De straaljageroverlast doet zich bovendien erg weinig voor. Vorige
keren maalden wij er niet om maar over deze oefening wilden we toch meer weten.
In de regionale krant was de operatie wel aangekondigd maar naar ons gevoel
onvoldoende toegelicht. Op zoek naar meer informatie ontdekten we op internet
de beschikking die de oefening bestuurlijk mogelijk maakt. Enkele elementen uit
het stuk willen we u niet onthouden. Om te beginnen de ondertekening. Niet de Minister
van Defensie plaatste een krabbel maar namens hem een commodore. Ook
interessant zijn de passages waarin de 'gezagvoerders' van de jachtvliegtuigen
worden gemaand rekening te houden met de Waddenzee en het aan Marnewaard
grenzende Nationaal Park Lauwersmeer. De minimale vlieghoogte boven zee is 500
meter, boven het park 300 meter. Slechts boven het (gefingeerde) doel is een
vlieghoogte van 75 meter toegestaan. Onderschrijding van deze limieten is
strafbaar, aldus de beschikking. Arme piloten. Marnewaard, Lauwersmeer en
Waddenzee liggen pal naast elkaar. Bij snelheden van vele honderden kilometers
per uur lijkt het onmogelijk om de gestelde vlieghoogtes exact te respecteren.
Dan de dagen en tijdstippen waarop mag worden geoefend: van dinsdag tot en met vrijdag
tussen 9.00 uur en 16.30 uur. Waarom gisteren dan ’s avonds werd gevlogen, is
onduidelijk. Zouden we het melden aan de commodore? Laat maar, beslisten we.
Klikken is niet onze aard. Tot slot de naam van de oefening: Basic Windmill. Wie heeft deze titel bedacht,
vroegen we ons af. Wie verzint in het algemeen de even lachwekkende als raadselachtige
codenamen voor militaire operaties? De minister zelf? De commodore van dienst? Een
codeerafdeling? Jan Soldaat? De beschikking rept er helaas niet over. We concentreren
ons daarom maar weer vliegensvlug en doelgericht op onze eigen exercitie. De
verkoop van een huis met toebehoren is immers dag en nacht een oefening in
geduld. We noemen haar Basic patience.
Jelle Leenes is schrijver, journalist en publicist.
